نمی خواهم وب لاگ روزنگار من یا دفترچه ی خاطراتی باشد که مسیر شدن و نشدن خود را در آن ثبت می کنم....نمی خواهم وب لاگ دفترچه شعر باشد حتی اگر شاعر شعرها را بسیار دوست داشته باشم .....نمی خواهم وب لاگ ستون مجازی روزنامه ای باشد که اتفاقات را به حادثه بدل می کند و حوادث را اتفاقی پیش افتاده .....نمی خواهم نوشته های اینجا مقاله های علمی باشد که امکان چاپ در بولتن علمی دانشگاهی را نداشته است .....
جنونبا تو از کسالت لحظه ها می گویم
و از طعم تلخ تکرار بیهوده دوران عقربه
تو نیستی
و این شعر برای هیچ کس نیست
جز برای یک «تو» ی خیالی
و من اکنون با تو
از بی حوصلگی ثانیه ها می گویم
و از بغضهای یخ زده بر گلو
می گویند انسان تنها
به سمت جنون می شتابد
نمی دانم
اما هر وقت این «تو»ی خیالی
از حرفهایم خسته شود
با خود سخن خواهم گفت
حامد - م
تابستان ۸۲
و این بار ،«تو» گرچه مجازی است اما خیالی نیست ...ولی «خود» انگار خیالی بیهوده است .....