به تو !
که وجودت لبریز از درد طغیان است ، تن به امکانات حقیر نمی دهی و حضور داری در اینجا و اکنون ...
بسیاری از آدمها می آیند و می روند و جهان هیچ تغییر محسوسی نمی کند و گاه از میان این بسیار ، اندکی با حضوری توانمند و آرمانهایی بلندپروازانه جهت حرکت این سیل عظیم را تغیییر می دهند ...اندکی می آیند و هیچ گاه نمی روند ....آنها نقطه ی عطفی هستند در جاده ی ناگزیر تقدیر...
آیه های زمینی هر روز مطلب تازه ای داشت ....و م ر ی م هم هر روز بازخورد تازه ای می نوشت ، در ابتدا فقط بازخورد بود اما بعد تر آنچه می نوشت، فقط بازخورد نبود ، اندیشه های خودش بود که گاه ربطی هم به موضوعات آیه های زمینی نداشت !..... نوشتن را بسیار دوست داشت و به دنبال جایی بود تا بنویسد و خوانده شود ....پیامد باز خوردها و پیشنهاد آیه های زمینی ، شدن را آغاز کرد .... آیه های زمینی به او یاد داد که بسیاری از آرزوهایش در همین نزدیکی هاست .....شدن بخشی از معنای م ر ی م شد ، دوستانی آمدند و رفتند و هیچ کس از حضور آنان خبر دار نشد ....برخی دیگر با آنچه در بازخوردها می نوشتند ، مسیر شدن م ر ی م را تحت تاثیر حضور خویش تغییر می دادند .....شدن پنجره ای از دیگری ها را به روی م ر ی م گشود و...در این میان حامد ، همراه همیشگی شدن ، از دوستانی بود که پنجره ی شدن امکان آشنایی با او را فراهم کرد و از ابتدای تولد شدن ،حضوری توانمند داشت.... آن زمان که ناگهان آسمان تپید! و بلاگ اسکای تعطیل شد ....در روزهای اول شدن هم تعطیل شد .... این چه معنایی بود که با یک اتفاق بی معنا شد ؟!.....اما ، این اتفاق با حضور حامد ، به یک حادثه بدل شد ....در رزوهای تعطیلی ، تبادل اندیشه یبن م ری م و حامد همچنان ادامه داشت .... شدن با چگالی و سرعت بیشتری ادامه یافت ....این چنین ، حضور حامد ، نقطه ی عطفی بود در جاده ی شدن .....
و بودنی باید که لاجرم به شدنی بیانجامد ....
و شاید تولد تو حادثه ای باشد در تاریخ .....
سفر حجمی در خط زمان
و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن
حجمی از تصویری آگاه
که ز مهمانی یک آینه بر می گردد
و بدینسانست
که کسی می میرد
و کسی می ماند
فروغ فرخزاد
امید که هر روزت شدن و شدن تر باشد