این دنیای مجازی را چون مجازی است دوستش دارم تابتوانم بی پروا از همه چیز بنویسم ..... اما انگار که دیگر چندان هم مجازی نیست ..... آشنایان بیگانه ای می آیند و می روند .... آشنایان بیگانه ای که دوست دارم همچنان بیگانه بمانند..... اما ، گاهی هم بیگانگانی می آیند ، آشنا می شوند و از دنیای مجازی می گذرند ..... اما ، دوست نمی دارم از صفحه ی مانیتور بیرون بیایم ، رو به روی تو بنشینم و با تو حرف بزنم ...... دوست نمی دارم برای تو بیش از آنچه اینجا می نویسم از دنیای خودم بگویم ........ تو را چون ناشناسی آشنا هستی دوست دارم ..... بگذار همچنان همراهت باشم و همراهم باشی اما در همین دنیای مجازی ....... دوست می دارم ناشناسی آشنا باشم تا آشنایی بیگانه !!