ولادت

می پنداری که این عشق راستین من است ؟
پس بر آستانه ی جسم تو می ایستم
                                                  لرزان و ملتهب از تب شادی و یقین
بر درهای زرین معبد تو
                              دست می سایم
و به سوی دیوارهای شفافت
                                   به بالا می نگرم
و به نام تو نفصی بلند بر می آورم
                                             چونان فریاد ولادت