روان شناسی فردی و آدلر

این چند وقت مشغول نوشتن مطلبی بودم در خصوص روان شناسی فردی که البته هنوز هم تمام نشده ، گر چه چندان مناسب وبلاگ نیست اما ممکنه هم برای بعضی دوستان جالب باشه .... ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- روان شناسی فردی آدلر *، تبری است که بر پایه های کهن قدرت طلبی ضربه می زند ، خود مداری و مرد سالاری را نفی می کند و انسان را نه در حالتی شاعرانه ، بلکه در واقعیتی قابل حضور شناسایی می کند. آدلر با ای کاش ها و چنین و چنان ها بیگانه است . او معتقد است که برای زندگی سالم و هدفمند ، ناگزیر به پذیرفتن محدودیت ها ، مقدورات و مشکلات این دنیا هستیم . از دیدگاه روان شناسان فردی،انسان در نگاه اول “ موجودی اجتماعی است “. از دیدگاه زیست شناسان و حتی روان شناسان تکاملی که حهت گیری آدلر نیز با آنان همسوست ، انسان ناگزیر به زندگی اجتماعی است . سالها قبل ، داروین توجه انسانها را به این حقیقت جلب کرد که هیچ حیوان ضعیفی در طبیعت ، به تنهایی زندگی نمی کند و انسان در زمره ی ضعیف ترین موجودات است . چگونگی تغذیه ، ویژگیها و سبک زندگی او ، مستلزم برنامه ی محافظتی متمرکز است از این رو ، زندگی گروهی ، بهترین تضمین تداوم امنیت برای موجود زنده است .اما منظور از امنیت ، تنها امنیت داشتن از خطر نیست بلکه ضریب اطمینان بالا از تداوم حیات موجود زنده در مناسبترین شرایط مد نظر است. کودک از اولین لحظه ی تولد جویای برقراری رابطه است و از همان لحظات اولیه است که رابطه ی مادر می تواند همکاری و مشارکت را به کودک بیاموزد و به او احساس امنیت بخشد .او از همان روزهای اول می فهمد که به تنهایی قادر به زندگی و حل مشکلاتش نیست *آدلر بنیانگذار نظریه ی روان شناسی فردی است!