او می گوید یک هفته شد
                           (هفته را چهار روز می پندارد) 
                                                              و دوباره می گوید دلم تنگ است 
دیگر باید چیزی گفت ... می گویم ؛من هم دلم تنگ شده اما ....
                                                     ( دل تنگیمان بندی است که مرا می فشارد )
                                                                            ( و من از بی تابی دل می هراسم)   
می گوید : دیدار کی ؟ کجا ؟
                                   نمی گویم :دیدار به قیامت   
                                                                      - منتظرم 
                                                                      نمی گویم :انتظاری عبث است ..        
دستانش را به سویم می گشاید 
           سکوت ژرف را می شکند:دوستت دارم 
                             (سکوت باز می گردد،آهسته و عمیق)                                               
                                                                نمی گویم :دوستت دارم 
                                                                          و  عشق تو مرا از بستر رخوتناک                                                                                                      مرگ روزمره می رهاند
دستانش تنها و بی پاسخ معلق می مانند        
                             و سکوت همچنان حضور دارد                           
                                                               ................