ولادت

می پنداری که این عشق راستین من است ؟ پس بر آستانه ی جسم تو می ایستم                                                   لرزان و ملتهب از تب شادی و یقین بر درهای زرین معبد تو                               دست می سایم و به سوی دیوارهای شفافت                                    به بالا می نگرم و به نام تو نفصی بلند بر می آورم                                              چونان فریاد ولادت