در یادمان نخستین شدنم!

هزاران هزار لحظه پیش از این با تمام وجود هستی خویش را فریاد زدم. من متولد شدم. ناگزیر به انتخاب تولد بودم. این انتخاب تداوم یافت. اما ناچار به استمرار این انتخاب نیستم.

تولد یا مرگ؟ تولد؟ آیا بی بهانه می توان زیست؟ نه! بیش از این بی بهانه نمی توان بود. ناگزیر به انتخاب مر گ هستم. اما آیا بی بهانه می توان مرد؟ نه! پس از این بی بهانه نمی توان نبود.

سرانجام تولد یا مرگ؟ هیچ یک!... شدن؛ ا نتخابی در لحظه، مرگ و تولد، تولد و مرگ. مرگ هستی لحظه‌ی پیش و زایش من در اینجا و اکنون.

شدن، بهانه ی من ...

نظرات 4 + ارسال نظر
مهدی سه‌شنبه 11 آذر‌ماه سال 1382 ساعت 01:25 ق.ظ http://www.gharibaneh.blogsky.com

تو حیرانی در این هنگامه من از تو حیران تر
تو در آغاز آبادیمنم هر لحظه ویرانتر
نخستین شدنت مبارک

ناز خانوم سه‌شنبه 11 آذر‌ماه سال 1382 ساعت 01:37 ق.ظ http://nazkhanum.blogsky.com

خوش امدی

مرسی !

بامداد سه‌شنبه 11 آذر‌ماه سال 1382 ساعت 11:23 ق.ظ

بابا کجا بالاخره آدرسو درست بدید دیگه ! اینجا یا پرشین ؟

حالا چرا داد می زنی ؟ همین جا ، بلاگ اسکای !

انسان مه الود پنج‌شنبه 13 آذر‌ماه سال 1382 ساعت 10:00 ق.ظ http://ensan.blogsky.com

چه خوب که آمدید بلاگ اسکای. خوش امدید.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد